ဒီေဆးရံုေပၚ တက္လာတဲ့ ေၿခလွမ္းေတြကို ၿပန္ၿပီး ငံု႔ၾကည့္မိတယ္
တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ ဘာအတြက္ ေလွ်ာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ ေၿခလွမ္းေတြ
အခုမွ တစ္ကယ့္ကို အခုမွ ၿပန္ငံု႔ၾကည့္မိတယ္…
' တစ္ေယာက္ေယာက္က မင္း ဘယ္သြားေနသလဲ' လို ့ေမးမွာကို သိပ္ေၾကာက္တယ္
အရင္က အားလံုး ရွိခဲ့တယ္ ငယ္ငယ္ေလးဟိုးတုန္းက အားလံုး ရွိခဲ့တယ္
ဘြဲ႔၀တ္စံုၾကီး ရွိခဲ့တယ္၊ ခြဲစိတ္ခန္းသံုး ဓါးတစ္ေခ်ာင္း ရွိခဲ့တယ္
စာအုပ္ အထူၾကီးေတြ ရွိခဲ့တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ တက္ေၿပာတဲ့ ေဟာေၿပာပြဲေတြ ရွိခဲ့တယ္
လူနာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိခဲ့တယ္၊ ေဆးေတြ အမ်ားၾကီး ရွိခဲ့တယ္
၀င့္ၾကြားေနတဲ့ အေမ့မ်က္ႏွာ ရွိခဲ့တယ္
ေက်နပ္ေနတဲ့ အေဖ့မ်က္ႏွာ ရွိခဲ့တယ္
ဖိုးခြား ဆိုတဲ့ေကာင္မွာ ငယ္ငယ္တုန္းက အားလံုး ရွိခဲ့တယ္
တၿဖည္းၿဖည္း အသက္ၾကီးလာတဲ့အခါ ငယ္ငယ္ေလး
ဟိုးတုန္းက ရွိခဲ့တာေတြ မရွိေတာ့ဘူး
ငါသိဖို႔ အမ်ားၾကီး က်န္ေသးတယ္ၿပီးေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ဖို႔ အမ်ားၾကီး က်န္ေသးတယ္ႏွစ္ေတြ အမ်ားၾကီးၾကာတဲ့အထိ
မ်က္စိကန္းေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္
လမ္းကေတာ့ ေလွ်ာက္တယ္ ဟိုလမ္းေတြ ့လည္း ၀င္တယ္
ဒီလမ္းေတြ ့လည္း ၀င္တယ္
ဘယ္ေရာက္မယ္လည္း မသိဘူး တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔ လက္တြဲေလွ်ာက္တယ္
တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္ရင္း ရန္ၿဖစ္တယ္
တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔ အတူနားတယ္၊ တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔ အတူစားတယ္
ဘယ္ေရာက္မယ္လည္း မသိဘူး
ဘာေတြေၿပာေနၾကတာလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာေတြ ေၿပာေနၾကတာလဲ
' ရပ္ေနရင္ေတာ့ မင္းေခြးလံုးလံုးၿဖစ္မွာပဲ ' လို ့ဘာလို ့လာေၿပာေနၾကတာလဲ
ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္လာခဲ့တာ ခုႏွစ္ ႏွစ္ ရွိၿပီ
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ဆက္ေရာက္ဦးမွာလဲ
ခင္ဗ်ားတို ့သိသလား
ခင္ဗ်ားတို႔ ဆူမယ္ ဆဲမယ္ အပုပ္ခ်မယ္
ဒီမယ္…. ခင္ဗ်ားကို ခင္လို႔ တိုးတိုးေလးေၿပာခဲ့မယ္
လမ္းဆိုတာ အၿမဲေလွ်ာက္ေနဖို႔ ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူး
တခါတရံ ကားၾကံဳ လိုက္ရတယ္
တခါတရံ ကုန္းပိုးေခၚသြားတဲ့လူ ရွာရတယ္
ကၽြန္ေတာ္ ခုႏွစ္ ႏွစ္ ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီးၿပီ ခင္ဗ်ားလည္း ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီးၿပီ
ခင္ဗ်ား ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ
ခင္ဗ်ားလည္း မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး
ခင္ဗ်ားေၿပာသလို ပစၥဳပၸန္က်က်သာ ေနခဲ့ရင္
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚမွာ အ၀တ္အစားေတာင္ပါမွာ မဟုတ္ဘူး
ကၽြန္ေတာ္ တခါတရံ မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္တယ္ကၽြန္ေတာ္ တခါတရံ ဘာမွ မသိဘူး. . .ဘာမွ မသိရတာ မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ရတာထက္ ပိုေကာင္းတယ္တခါတေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ငိုခ်င္တယ္
တခါတေလေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုရီခ်င္တယ္
ငယ္ငယ္ေလး ဟိုးတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္မွာ အမ်ားၾကီးရွိခဲ့တယ္
ခင္ဗ်ားသိလား
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အမ်ားၾကီး (အခုဆိုရင္ အားလံုး) မရွိေတာ့ဘူး
ခင္ဗ်ားသိလား
ကၽြန္ေတာ္ လာမယ့္လမ္းဟာ ခင္ဗ်ားရွိမယ့္ေနရာ မဟုတ္ဘူး
ခင္ဗ်ားသိလား
ကၽြန္ေတာ္ လာမယ့္လမ္းဟာ ဘယ္သူရွိေနတဲ့ေနရာလဲ ကၽြန္ေတာ္လည္းမသိဘူး
ခင္ဗ်ားသိလား
လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာ္တက္သြားတဲ့ ကားေတြအေၾကာင္း
ခင္ဗ်ားသိလား
လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ ့ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀င္တိုက္သြားတဲ့ ကားေတြအေၾကာင္း
ခင္ဗ်ားသိလား
ပန္းတိုင္ဆိုတာ ဘယ္လုိအရာကို ေခၚသလဲ ခင္ဗ်ားသိလား
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေတာ့ သိတယ္
ခင္ဗ်ား အားလံုး သိတယ္ ၿပီးေတာ့ အားလံုးကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္
ခင္ဗ်ား အဲ့လို ေနရတာ မပင္ပန္းဘူးလား
အဲ့လိုၾကီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လူတတ္ၾကီးလုပ္ေနရတာ
မရွက္ဘူးလား
မင္းၾကီးတာကထြက္တဲ့ ေရႊသမင္ကို မဖမ္းႏိုင္ဘဲ
ဒီေခြးအေတာထဲ အမဲလိုက္ရတာ မရြံရွာဘူးလား
ခင္ဗ်ားေလာက္ ဆင္ၿခင္တုံတရားမရွိတဲ့ လူေတြကို အဘေခၚၿပီး ခင္ဗ်ားထက္ ဆင္ၿခင္တံုတရားရွိတဲ့သူေတြကို နလပိန္းတုန္းေတြ လို ့ ေၿပာေနရတာ စိတ္မပ်က္ဘူးလားဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ခင္ဗ်ားေတာ္တယ္ ဘာမွမသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ ပံုစံမပ်က္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ႏိုင္တဲ ့ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားတယ္။ ေလးစားတဲ့အထိမ္းအမွတ္ကေလးအေနနဲ ့. . . ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔အိပ္မက္ကေလးေတြ အခ်ဥ္ရည္နဲ႔ တို႔စားသြားပါဦးလား။ဖိုးခြား
