ပစၥဳပၸန္ေကာင္းလွ်င္ အနာဂတ္ မဆိုးပါ

-တစ္-

ႏွစ္ သည္ တစ္ထက္ ပို၍ မ်ားသည္ဟု ၄င္း၊ အမ်ားကိန္း ျဖစ္သည္ဟု ၄င္း (ဆိုၾကပါစို႔)
၄င္း အမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အမ်ားကိန္းမ်ားအား သီးျခားဆက္သြယ္မႈနည္းျဖင့္
ျပိဳင္ဆက္သြယ္တန္းထားရမည္။
၄င္းသည္ ၿမိဳင္ၾကီးေဟဝန္တြင္ ေႁမြေပြးႏွစ္ေကာင္ကို ခါးပိုက္ပိုက္ထားရင္း
ေခတ္ၾကီး၏ အျမီးကို စမ္းတဝါးဝါး လိုက္စမ္းေနသည္။
၄င္းသည္ ၾကီးရင့္ရန္ ျပင္ဆင္ေသာ္လည္း ဝါးအစည္းေျပေနသကဲ့သို႔ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲႏိုင္လွသည္။
၄င္းသည္ ေရမေရာထားေသာ္လည္း အမွားေလးသျဖင့္ ဆားအနည္းငယ္ ေလွ်ာ့ထည့္ပါ။
၄င္းသည္ ေနပူစာလႈံရင္း သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာ ျမစ္ေရ ေသာက္သုံးေနသည္။

++ ေနေရာင္ျခည္သည္ ေရာဂါပိုးမ်ားကို ေသေစႏိုင္သည္. . . ++


-ႏွစ္-

သုံးစား၍ မရေသာ သဲတရွပ္ရွပ္ႏွင့္ ၄င္းကို
မိတ္ကပ္လိမ္း ကုလားဖန္ထိုးရင္း မြဲျပာပုဆိုးတီးလုံးျဖင့္ စင္ေပၚျပန္တင္ရမည္။

ျပိဳကြဲေနတဲ့ လြမ္းေရးတဲ့လား . . . . . . .
. . . . . . . ယိမ္းယိမ္းယိုင္ယိုင္ ဝမ္းေရးလား

ေရွ႕ေရး ေနာင္ေရး. . . . . .
ပ်. . ပ်. . ေရး. . ေရး. . ေမွး. . . ေမွး. . . မႈန္. . . . . မႈန္

ေရာ့ . . . . . . .

ဒီဘက္က ပူပူေႏြးေႏြး က်န္းမာေရးႏွင့္ အညီ တြဲေရး
ဟိုဘက္က ေအးစက္လတ္ဆတ္ေသာ (ေရခဲစိမ္) ခြဲေရးမ်ား

၄င္းအေရး အေရးမ်ားသည္ တေလးေလး ရွိလွသည္။ ေရႊျပည္ေတာ္လည္း တေဝးေဝး ရွိလွသည္။

၄င္းသည္ ျမင္သမွ် ကတၱားမ်ားအား ခင္မင္စြာ ေခြၽးတပ္စြဲရင္း အတိတ္ေမ့ေနသည္
၄င္းသည္ ငါေတာေတာရင္း အနာဂတ္ မသိ/ရွိေတာ့ပါ
ဟုတ္တယ္. . . ၄င္းသည္ နီယြန္မီးမ်ားေအာက္တြင္ အေဖာ္မဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေလ့ရွိသည္။

Seen Better Days - Tony Beginn

၄င္းသည္ ဤသို႔ မုန္႔လုံးစကၠဴကပ္ရင္း. . . ရွင္ၾကီးက က်ားထက္ဆိုးေသာ
သာတူညီမွ် ကိုယ္ဝန္ျပတ္က်ရင္း က်ိတ္မႏိုင္ခဲမရ ေရတိမ္နစ္ေနသည္။

တရားက်စရာမ်ားလြန္း၍ တရားမွတ္ဖို႔ရန္ ေဝဝါးေနေသာ ၄င္းအား/သည္
ဖိုခေႏွာက္ဆိုင္ေဆြးေႏြးပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ရန္ ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းရမည္/ေနသည္။
ေခတ္က ေခတ္ေနာက္လိုက္ရင္း ၄င္းသည္ ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ အႂကြင္းမဲ့ေနသည္။
၄င္းသည္ လူၾကီးလူေကာင္း မဆန္ေသာ ရနံ႔မ်ားကို ႐ႉ႐ိႈက္ရင္း မရွိတာကို အရွိလုပ္ေနရသည္။

သို႔ေသာ္. . . . . . .

၄င္းအဆိုအရ ေဆာ္ဩပါ၊ ၾကည့္ၾကပ္ျပီး ၫိႇပါ ၫႇပ္ပါ၊
ဪ သားရယ္... ကပ္စရာရွိတာ ကပ္ပါ။

++ ေဇာ္ဂ်ီဖိုဝင္သားစားရဖို႔. . . ++


-သံုး-

ေလးစားေသာအားျဖင့္၄င္း၊ နိဂုံးခ်ဳပ္အေနျဖင့္၄င္း ေလးေလးနက္နက္ အဆုံးသတ္ပါမည္

ဤသို႔ ဤပံုျဖင့္ ၄င္းနိဂုံးတြင္ ေခတ္ၾကီးက ဘယ္မွာ ျပတ္က်န္ခဲ့ပါသလဲ. . .
ဤသို႔ ဤပံုျဖင့္ ၄င္းသည္ အားနာရင္း ခါးပါသြားကာ  ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနေသာ
စစ္ဘက္ေျပးလူငယ္တစ္ဦးကဲ့သို႔ ေျပးေပါက္ရွာရင္း နိဂုံး မလွခဲ့ပါ။
ဤသို႔ ဤပံုျဖင့္ ၄င္းနိဂုံးသည္ ေငြေရာင္ပိတ္ကားျပင္ေပၚတြင္ ဆက္လက္႐ႈစားရန္ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ ဤပံုျဖင့္ ၄င္းနိဂုံးသည္  နိဂုံးမဲ့စြာ ရွင္သန္ခဲ့သည္။ 


ယိုဒါရွီးမား

ေဝဒနာအျမဲမရွိ

ေဟာသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့တဲ့ ေ၀ဒနာ
ေ၀ဒနာဟာ လွပစြာထုပ္ပိုးထားေတာ့ ေ၀ဒနာကို ေ၀ဒနာလို႔ မထင္ခဲ့ရဘူး။
ေ၀ဒနာဟာ ခ်ိဳအီခၽြဲႏြဲ႕တဲ့အသံနဲ႔ လတ္တေလာအပူေတြကိုလည္း ၿငိမ္းေစရဲ ႔
ေ၀ဒနာဟာ ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးေလးနဲ ့ ခ်ာလီေရေမႊးေလးနဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈေကာင္းလို ့ သင္းပ်ံ႕လို႔
ေ၀ဒနာရဲ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြဟာလည္း ေဆာင္းေလနဲ ့အတူယိမ္းႏြဲ႕လို႔
ေ၀ဒနာရဲ႕ ကိုကို ကိုကိုလို႔ ေခၚတဲ့အသံေလးကလည္း ဆည္းလည္းေတြလို ညင္သာလို႔
ေ၀ဒနာရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးေလးနဲ႔ ေ၀ဒနာ ရီတဲ့အသံက ခိုးခိုးခစ္ခစ္နဲ ့

Forever Is Not Enough - Konstantin Traev

ေ၀ဒနာဟာ သူမရွိေတာ့တဲ့အခါ မေနတတ္ေအာင္ ၿဖဴၿဖဴစင္စင္ ပရိယာယ္ေလးေတြသံုးလို႔
ေ၀ဒနာဟာ သူ႔ကို တစ္ၿခားသူမေပးခ်င္ေလာက္ေအာင္ မနာလိုမႈေတြ ခ်ေကၽြးလို႔
ေ၀ဒနာဟာ ကၽြန္ေတာ့ကို အနားမွာအၿမဲေနေပးဖို႔ တီတီတာတာနဲ႔
ေ၀ဒနာကို တစ္ၿခားတစ္ေယာက္ေယာက္လက္ထဲ မထည့္ေပးခ်င္ဘူး
ေ၀ဒနာကို တစ္ၿခားတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ပါး မနမ္းေစခ်င္ဘူး
ေ၀ဒနာဟာ သူေ၀ဒနာၿဖစ္ပါတယ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေၿပာဘူး
ေ၀ဒနာဟာ သူေ၀ဒနာမဟုတ္ပါဘူးလို႔လည္း လိမ္မေၿပာဘူး
ေ၀ဒနာဟာ ေ၀ဒနာၿဖစ္တဲ့အေၾကာင္း သိတဲ့အခ်ိန္မွာ
အဲ့သည္အသိကို ၿပန္ေပ်ာက္သြားေအာင္ ေ၀ဒနာကပဲ ၿပန္လုပ္တယ္။
ဒါဟာ ေ၀ဒနာမွန္းသိတဲ့ အခ်ိန္စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ကသုတ္ကရက္ေရးလိုက္ရတဲ့ကဗ်ာ
ဒီစာေၾကာင္းအဆံုးမွာပဲ ေ၀ဒနာဟာ ေ၀ဒနာမဟုတ္ေတာ့ၿပန္ဘူး။

စိတ္အေစးမကပ္တဲ့ေန႔

ဒီလိုေန႔မ်ိဳးဟာ အျမဲဆိုသလို ပ်င္းရိပ်င္းေျခာက္နဲ႔ ပါပဲ ။ တခါတေလ အင္း. . မဟုတ္ပါဘူး အျမဲတမ္းလိုလိုေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြ ေရာက္လာတတ္တယ္ ။ ေတာင္ေျပာ၊ေျမာက္ေျပာ ေထြရာေလးပါးေပါ့။   ေထြရာေလးပါးဆိုလို႔ ဘာလဲဆိုျပန္ေတာ့ အဓိပၸါယ္ကို ေသခ်ာမသိ။ ဒီလိုပဲ ပါးစပ္ကေန ေျပာတဲ့စကားေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ တခါတေလ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ဘာဆိုတာေတာင္ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက အေရးမၾကီးပါဘူး။ ဘယ္သူကမွ အဓိပၸါယ္ျပန္ရွင္းခိုင္းေနတာမွ မဟုတ္ပဲဟာ။ လူေတြဟာ ဒီအတိုင္းပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းေတြဆို ကိုယ္ေသခ်ာမသိလဲ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ၾကတာပါပဲ။ စာေရးရင္ ေကာင္းမလား စိတ္က ေတြးမိတယ္။ ေရးမယ္ဆိုေတာ့လဲ ေရးစရာ အေၾကာင္းကမရွိ။ ဘယ္ရွိမလဲ စာမွ မဖတ္တဲ့ဟာ။ စာေရးဖို႔ဆိုတာ ဖတ္ထားမွ ေရးစရာ အေၾကာင္းကရွိမွာေပါ့။ ဪ. . . ညေနက အျပင္ထြက္ၿပီး စီးကရက္ဝယ္ျဖစ္ရဲ့လား။ ေခါင္းက ဒီလိုပဲ သိပ္မမွတ္မိခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတာင္ ညေနကအျဖစ္အပ်က္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီလိုဆို သမိုင္းထဲက အေၾကာင္းအရာေတြဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာကို မလိုေတာ့ဘူး။ ဒါလဲအေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သမိုင္းနိဂုံးခ်ဳပ္ျပီဆိုတဲ့ အယူအဆဘက္ ခုန္ဝင္လိုက္ရံုေပါ့။ 

အဲ. . . တကယ္တမ္းက ကဗ်ာ။ ကဗ်ာဆိုတာ ဘာလဲ ။ အင္းေလ ဘာလဲဆိုတာေတာင္ ေသခ်ာမသိတဲ့ဥစၥာ။ စာကို အလ်ားလိုက္မစီပဲ ေဒါင္လိုက္စီတာ ကဗ်ာဆိုရင္ေတာ့ ငါေရးခဲ့တာေတြက ကဗ်ာေတြေပါ့. . အဟက္။ ဟုတ္လားမသိပါဘူး။ ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ့။ အခုတေလာ ရသစာေတြဖတ္လို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အခုမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ၊ အရင္တုန္းကတည္းကပါပဲ ။ ဒီအေၾကာင္း သူမ်ားကို ေျပာျပလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား။ အို. . မျဖစ္ေသးပါဘူး၊ ဒါနဲ႔မ်ား ဘယ္လိုကဗ်ာေရးလဲဆိုရင္ ျပန္ေျဖစရာမရွိ ျဖစ္ေနအံုးမယ္. . . ငါ့ႏွယ္။ အခုတေလာ လူကစာေရာင္ေရာင္ ေပေရာင္ေရာင္ လုပ္ခ်င္ေနသလိုပဲ။ တကယ္တမ္းဝန္ခံရရင္ ေရာင္ေရာင္လား၊ ေယာင္ေယာင္လားဆိုတာေတာင္ ဘယ္လိုေပါင္းမွန္း ေသခ်ာမသိဘူး ။ ဒါနဲ႕မ်ား. . .  ''ကြၽန္ေတာ္စာေရးဆရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခါတေလေတာ့ ကဗ်ာတို စာတိုေလးေတြေရးပါတယ္'' ဆိုျပီး ေနာက္က်မက်န္ခဲ့ရေအာင္ ေလသံပစ္ထားရင္ ေကာင္းမလား ။ ဒါလဲ ဘယ္သူမွ မသိေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ သိမွာ ။ လူေတြဟာ ဒီလိုခ်ည္းပါပဲ ။ ကိုယ္လဲ ေရာေယာင္ေနလိုက္ရုံေပါ့ ဆိုေတာ့လဲ ခက္တာက ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိေနတာဆိုးတယ္ ။ အို. . ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ ဒါကိုယ့္လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ။ ဟုတ္တယ္ ဒီစကားလွတယ္။ လြတ္လပ္ခြင့္ တဲ့။ ျပီးေရာ ဘယ္သူမွ လာေျပာလို႔ မရေတာ့ဘူး။ 

ဟာ. . . မီးျခစ္ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။ ဪ. . . ငါကလဲ ခက္ျပီ။ လက္ထဲမွာ မီးျခစ္ၾကီး ကိုင္ထားျပီး ေပ်ာက္လို႔ လိုက္ရွာေနတယ္။ ကဲ ကဲ. . . ေတာ္ျပီ ဘာေတြ ေတြးေနမွန္းလဲမသိဘူး။ ေျပာသားပဲ ဒီလိုေန႔မ်ိဳးဟာ အျမဲလိုပဲ ပ်င္းရိပ်င္းေျခာက္နဲ႔ပါလို႔။ အခုေတာ့ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ ေလွ်ာက္ေတြးမိေရာ။ ေဆး (လိပ္) ေလးဖြာမွပဲ ယားေနတဲ့စိတ္က ေပ်ာက္သြားမွာ။

 ' ရွစ္ '      

ဟာာာာ. . . . . . မီးျခစ္ထဲမွာမွ ဂက္(စ္) မရွိေတာ့တာ. . .

ကဲ. . ေတြ႕ျပီ မဟုတ္လား။ ဒီလိုေန႔မ်ိဳးဆို ဒီလိုခ်ည္းပါပဲ ဆိုတာ။        ။ 

ေနာက္ဆုံး မွတ္မိတာဆိုလို႔. . .

မီးမေတာက္တဲ့ မီးျခစ္တစ္လုံး၊ ေငြေရာင္ကားခ်ပ္ေပၚမွ အစိုင္အခဲတစ္စု. .
အသက္႐ႉလမ္းေၾကာင္းတစ္စုံရဲ့ပိုင္ဆိုင္မႈအေၾကာင္း. . .
ငါ မစဥ္းစားပဲ ေပၚလာတတ္တဲ့ ဖုံးနံပါတ္ အိုဆဲဗင္းအစ ဝမ္းတူးဖိုက္အဆုံး. . .
အခု အၾကိဳက္ဆုံးအေရာင္ အညိဳေရာင္ကို ေျပာင္းသြားျပီ. . .
ေလာကၾကီးတစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ နာက်င္စရာေကာင္းလာသလို
ငါလဲ ကိုက္ခဲမႈဒဏ္ကို တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ပို ပိုျပီး ခံစားလာရတယ္..


ေနာက္ဆုံး ငါ မွတ္မိတာဆိုလို႔. . . .




ကံဂ်ီမူရာ

ဟုိဒီအလြမ္းမ်ား. . .

ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လဲ ေၿပာင္ၿပီ။ တစ္ညေနလုံး အိပ္ထားသည့္ဒဏ္ေၾကာင္႔ အိပ္လုိ႔လဲ မရ။ ဒီၾကားထဲ မူးေ၀ေနသည္။ ေကာ္ဖီ. . . .  ေကာ္ဖီ. . . . ဘာေၾကာင့္ ေကာ္ဖီဆုိေသာ အရာ အေရးပါလာလဲ ကၽြန္မစဥ္းစားေနမိသည္။ ခ်စ္ၿခင္းအႏုပညာဆန္ခ်င္လဲ ဒီေကာ္ဖီ။ စိတ္ဓာတ္က်လဲ ဒီေကာ္ဖီ။ အပ်င္းေၿပေသာက္လဲ ဒီေကာ္ဖီ။ ဟုိအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းလဲ ဒီေကာ္ဖီ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အမွတ္တရလဲ ဒီေကာ္ဖီ။ အရက္နာက်လဲ ဒီေကာ္ဖီ။ ေကာ္ဖီ. . . ေကာ္ဖီ ေတာ္ေတာ္ ေခတ္စားသည္။ ဆန္းဒ၀္ခ်္ၾကားထဲက ေထာပတ္လုိပဲ ဒီေကာ္ဖီ. . ေနရာတကာ ပါသည္။

အမွတ္မထင္ မေန႔က မင္းလူရဲ႕ စိန္အလြမ္းဖတ္မိသည္။ ကၽြန္မလဲ ကၽြန္မရဲ႕ မည္ကာမတၱတကၠသုိလ္ကို လြမ္းပါသည္။ စီးပြားတြက္တြက္သူတုိင္း ႏွေၿမာၾကသည့္ ကၽြန္မ၏ေလးႏွစ္တာ တကၠသုိလ္ကာလသည္ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အၿမတ္အစြန္း အမ်ားၾကီးက်န္ပါသည္။ ကၽြန္မရဲ႕ လူငယ္ဘ၀အမွတ္တရ. . . ကၽြန္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ. . . ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္. . . လူသူေလးပါးတိတ္ဆိတ္တဲ့ ကံ့ေကာ္ရြာ. . . စာၾကည့္တုိက္ေနာက္က ရြာထဲကင္တင္း. . . Drawing သြားသင္ရတဲ့ အမႈိက္ပုံေနာက္က အေဆာင္ေၿခာက္ေၿခာက္. . . ဆရာမမ်ားအေဆာင္နားက သရဲေၿခာက္တယ္ဆုိတဲ့ ကၽြန္မတုိ႔ စာသင္ခန္း. . .  ဦးမင္းၿမင့္ၾကီး အလုပ္ရႈပ္လုိ႔ ညၾကီးသန္းေခါင္ထိ ေက်ာင္းထဲေနၿပီး Viva ေၿဖဖုိ႔ ေစာင္႔ရဖူးသည္. . .  အာစီ. . . ၾကဳံလာရတဲ႔ တကၠသုိလ္ ရွစ္ဆယ့္( ...) ႏွစ္ေၿမာက္ စတိတ္ရႈိး. . . Times နဲ႔ Reader's Digest သြားထုိင္ဖတ္ဖူးတဲ့. . . Drawing သြားထုိင္က်င့္ဖူးတဲ့. . . ကံ့ေကာ္ရြာမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က စာၾကည့္တုိက္သစ္. . . သတင္းစာေဟာင္းေတြ ဖတ္ခ်င္လုိ႔ သြားခဲ့တဲ့ တကၠသုိလ္စာၾကည့္တုိက္ေဟာင္း. . ၿခံမခတ္ခင္က သစ္ပုတ္ပင္. . . ဂ်က္ဆင္ကေန လွည္းတန္း. . . လွည္းတန္းကေန အဓိပတိ. . . ပုဂံလမ္း. . . သထုံလမ္း ေဘာလုံးကြင္း. . . အီကိုကေန အင္းလ်ား. . . တုိ႔ဖူးေႏြး. . . သံဗူးေဖ်ာ္ရည္. . .  မင္းအတြက္ သီခ်င္းေခြနဲ႔. . . ေႏြ မုိး ေဆာင္း ရက္မ်ားစြာ... .... .... .... .... .... ။

I Left My Heart In Chicago - Punk_drizzle

အေတြးေတြက ဂေယာက္ဂယက္ ဟုိေရာက္ ဒီေရာက္ႏိုင္လွသည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ နယူးေယာက္ဆုိက္ကားဆုိေသာ ဓာတ္ပုံၿမင္ေသာအခါ. . . ေရာက္ေနရာအရပ္ႏွင့္အတူ အေမရိကားမွ ဧည့္သည္ေတာ္ကို သတိရမိသည္။ ထုိရက္မ်ားကို လြမ္းပါသည္။ ထုိရက္မ်ားကို လြမ္းသလုိပဲ. . အခု မုန္းလွပါသည္ဆုိေသာ ၿမဳိ႕ၾကီးၿပၾကီး လန္ဒန္ကို တခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဒီလုိပဲ စာတစ္ေစာင္ေပတဖြဲ႕လြမ္းမိဦးမလား မသိ။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့. . . ၿမန္မာၿပည္က စတုဒီသာပြဲကို လြမ္းေနသည္။ ဘဲဥပဲကုလားဟင္းနဲ႔ ငံၿပာရည္ေၾကာ္ ေကၽြးၾကတာကို သတိရသည္။ သခြားသီးေတြနဲ႔ အားရပါးရစားခ်င္သည္။ စတုဒီသာကုိ ကားထုိးရပ္ၿပီး ၀င္စားေသာ လူစား မ်ားမ်ားရွိေစခ်င္သည္။ ထုိသုိ႔ေသာအခါ တစ္ေလာကလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီ ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မည္။

လက္ပ္ေတာ႔ကီးဘုတ္သံ ေၿခာက္. . ေၿခာက္. . ေၿခာက္. . . . ေၿခာက္. . . မွလြဲ၍ တစ္ေလာကလုံး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဒီည ႏွင္းဖြဲဖြဲက်မည္တဲ့။ ကၽြန္မထုိင္ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေနသည္။


ေရနံ႔သာ

အႁမႊာ

ငါ
မင္း က အႁမႊာ
ထပ္တူ က်ေနမႈ
စိတ္တူ ကိုယ္တူ
ကြဲျပားမႈ း ငါ ပိုင္ဆိုင္တာ
လက္ေတြ႕ဘဝ အစိုင္အခဲ
အစစ္ဟု ထင္ရေသာ အရာ ( မ်ား

ဂ(စ္)
အလင္း အေငြ႕
ငါ့ခႏၶာ အနက္႐ိႈင္းဆံုး က
တလံုးတည္းေသာ 
အင္ဂ်င္ ) ႏွလံုး
ထဲက
အလြယ္ေခၚ း ဝိဉာဥ္ း ငါ့
ပံုရိပ္မဲ့
ငါ့ရဲ႕အျခား
တပါး
မင္း

Conjoined Twins 1 - Cheryl

မင္းက
ငါ့ရဲ႕ / ငါက
မင္းရဲ႕
ဘဝ. .
သခင္ )
ကၽြန္
မင္းရဲ႕ အံစာတံုး
ငါ့ရဲ႕ လက္
ကိန္းဂဏန္း
ေတြ
အခ်ိန္ေပၚမွာ
လည္ေန ပတ္ေန 
 က ငါ

" ပြန္း
႐ုပ္ ကို
ဘယ္ေ႐ြ႕
မွာလဲ ! ! "

မင္း
ဆႏၵ နဲ႔
အေရာင္ မတူတဲ့
အကြက္ေပၚ က
လက္ေတြ႕
ဘဝ -
သက္ရွိ
စစ္တုရင္ ရုပ္
မ်ား နဲ႔
ငါ

မင္း
က
အလင္း / အေမွာင္
အသိ ရွိ
ပရိုဂရမ္
မင္းဆြဲထား
တဲ့ နဗ့္စ္ ႀကိဳး
)  ႂကြက္သား         
ေတြ
ခ်ိတ္ထားတဲ့
ခႏၶာ ( ႀကိဳးဆြဲ႐ုပ္
ငါ
က

ဆားျဖင့္ ပက္ထားေသာ ဒဏ္ရာအား ေရႏွင့္ စင္ၾကယ္စြာ ေဆးေၾကာပါ ။


အူေသာင္