လန္႔ႏိုးမွာစိုးလို႔..
မင္းကို ငါေခ်ာ့သိပ္ေနတယ္။
မင္းရဲ့အိပ္စက္ျခင္းက ငါ့ရဲ့ျမိဳ႕ဝင္လမ္းပဲ။
ပူေလာင္မႈအေရၿခံဳထားတဲ့မင္း
လဲေလ်ာင္းေနခဲ့ေတာ့..
ငါေတာင္ေပၚျပန္တက္ၿပီ။
တာဝန္နဲ႔ဝတၱရားေတြမသယ္ႏိုင္လို႔
မင္းေဘးနားမွာငါခ်ထားခဲ့တယ္
ႏိုးရင္ျပန္ယူဖို႔ မေမ့နဲ႔အုန္း..
ငါလား....? ?
အေပါစားဝီစကီေတြမူးၿပီးလဲေနတဲ့..
ျမိဳ႕လယ္လမ္းကိုေခၚ..
ေဆးမွိန္းေနတဲ့အိမ္ေတြၾကားမွာ..
သီခ်င္းမွိန္မွိန္ေလးထၸန္းၿပီးေတာ့..
အရင္တခါအရမ္းမူးတုန္းက..
က်က်န္ခဲ့တဲ့အတိတ္ကို..
ျပန္ရွာရအုန္းမယ္။
3.2.2010
အူေသာင္
No comments:
Post a Comment