 |
| When Words Are Not Enough |
စာအုပ္နဲ႔ ေရးမွတ္သြားလည္းရတယ္
ဦးထုပ္လို ေဆာင္းသြားလို႔ ရတယ္
ဖိနပ္လိုစီးသြားလို႔ ရတယ္
အေႏြးထည္လို၀တ္သြားလို႔ ရတယ္
အိပ္မက္လို မက္ၿပီးေမ့လိုက္လို႔ ရတယ္
ေက်ာက္စာလို စြဲၿမဲေနလည္းရတယ္
သည္စကားတစ္ခြန္းထဲပဲ
ထမင္းေၾကာ္ထဲ ထည့္စားလို႔ မရဘူး
ပန္းကုံးထဲ ထည့္စြပ္္လို႔ မရဘူး
အိမ္သာထဲ အေမႊးတုံးလို ခ်ိတ္ထားလို႔ မရဘူး
၀တ္လစ္စလစ္ပန္းခ်ီကားလို႔ အရသာခံေနလို႔ မရဘူး
သည္စကားတစ္ခြန္းထဲသူေၿပာခဲ့တယ္
သည္စကားတစ္ခြန္းပဲ ငါၾကားခဲ့တယ္
ငါၿပန္မေၿပာတတ္ေတာ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေၿပာေနၾကတုန္းပါပဲ။
ဖိုးခြား
No comments:
Post a Comment